Van Masimbani tot Tswaka,

Jambo iedereen,

Fijn nieuws, er begint wat meer te regenen hier in de Lunga Lunga regio. De grote droogte lijkt voorbij nu. Al moet het nu doorzetten. Fingers crossed.

En nu weer een (reis)verhaal van mij, zo tegen de kerstvakantie aan.

Ik maak heel wat kilometers naar de dorpjes, het blijft genieten. Iedereen moet lachen als ik weer met een big smile achterop de piki piki wegrijd op weg naar de scholen. Voor de social workers is het dagelijkse kost, maar voor mij blijft het een belevenis.

Op de scholen ben ik samen met Rita bezig om de creativiteit van de leerkrachten te trainen. Wat een enorme uitdaging is. Ze hebben namelijk wel materialen maar ze hebben ze weggestopt. In een kast dat op slot zit...

Zo zonde want de leerlingen hebben het zo nodig voor hun ontwikkeling. Ik ga niet te ver uitweiden maar binnen mijn action plan SSU is dit een onderdeel. Wat ik heel leuk vind is dat de dagritme kaarten (meestal) gebruikt worden. Al een hele mooie verbetering/

We gaan met de leerlingen aan de slag met coconut shells om kopjes van te maken en we maken vazen van wijnflessen. De leerkrachten reageren enthousiast en de leerlingen vinden het helemaal fantastisch, zoiets hebben ze nog nooit gedaan!

Ook zijn we bezig een sociale weerbaarheidsmethode rondom de vier basisemoties te introduceren. 'Aisha and Friends' heet deze methode. Speciaal ontwikkeld voor Afrikaanse scholen. In januari komen de leerkrachten naar het kidscare centrum en gaan we ze trainen in deze methode. Ik heb daar veel zin in!

Op het KC centrum begin ik ondertussen nu iedereen een beetje te leren kennen. In het begin zo moeilijk alle namen en gezichten te onthouden. Ik vergiste me echt iedere dag. Bij sommige collega's word ik thuis uitgenodigd en dan zit je zo een uur op een kop thee te wachten omdat er beslist een cake gehaald moet worden bij de shop om de hoek. Het begrip tijd krijgt hier een hele andere dimensie. Iedereen heeft tijd. En alles duurt lang. Ik raak er al aan gewend, ben helemaal ZEN :) Met Rodah Rita en Cellita ben ik al op stap geweest, dansen in de buitenlucht in Msambweni. Voordat we op stap gingen heb ik ze zwemles gegeven in het zwembad van mijn hotel. Lachen. Watervrees is Kenianen niet onbekend.

En dan de weekenden, die breng ik door aan het strand. Zorgvuldig proberend de beachboys in Diani te ontwijken.....NOT..... dat is in Diani onmogelijk. Als ik voor rust wil gaan ga ik naar Msambweni. Ook prachtig en de beachboys zijn op 1 hand te tellen ;)

Donderdag is er vakantie voor ons. Ik ga de dagen doorbrengen aan zee, met een boek en een beachboy.

Grapje. Met een boek aan het zwembad en af en toe een duik in zee. En dan wil ik een dag of vier een reis boeken naar Shimba Hills en Tata Hills. Dan lezen jullie de volgende keer waarschijnlijk weer meer reiservaringen!

in de dorpjes rondom kidscare centrum roept iedereen al lachend 'Mwaka" als ze de Matatu instappen en mij zien. Als de conductor dan vraagt of ik met hem wil trouwen zeg ik ' morgen om tien uur op Diani Beach' en dan lachen alle vrouwen in de matatu 'EEEEEEEEEEHHHHH EEEEEEEEH' op z'n Afrikaans. Och misschien of zeer waarschijnlijk moet je daarbij zijn, ik weet dat Jan Willem het goed na kan doen door zijn Afrika ervaringen ;)

Er wordt hier sowieso meer gelachen met elkaar. Fijn is dat.

Wens jullie allemaal fijne feestdagen, ondanks de corona maatregelen.

Liefs, Jet Mwaka.

Jet Mwaka.

Jambo!

Met een hoofd en hart vol van nieuwe ervaringen zal ik jullie weer een stukje meenemen in mijn leven en werk in Kenia. Van alles wil ik delen, maar helaas moet ik beginnen met het meest zorgelijke wat boven alles uitstijgt.... dat is de enorme droogte die dit gedeelte van Kenia plaagt. Er is al zeer lange tijd geen regen gevallen en dat treft de arme gezinnen enorm. Geen water betekent geen groei van de gewassen, dus voedselschaarste. Kinderen komen op school zonder te hebben gegeten, dus bovenal moest er gezorgd worden voor voeding op school. Dat is gelukt, en de sociaal werkers brengen wekelijks rijst en pap naar de scholen zodat de matrons kunnen zorgen voor twee maaltijden per dag. Terwijl is achter op de motor naar de schooltjes ga, treft het me om de mensen en vaak ook kinderen met zware watertanks te zien lopen, soms afstanden van vele kilometers. We hopen dat er snel de nodige regen gaat vallen.

En ondertussen gaat het zinvolle werk van kidscare door! Zoveel gezinnen en kinderen worden geholpen en ik ben blij dat ik daar - een klein stukje- in kan bijdragen.

De ochtenden begin ik steevast met een hardloopsessie. Langs de weg en zwaaiend naar alle kinderen op weg naar school die JAMBO roepen, en soms stukjes meerennen. Dan heb ik in ieder geval mijn beweging gehad want die krijg ik verder niet veel .Mijn benenwagen wordt verder niet gebruikt want verder leg ik de afstanden vaak achterop de motor of in de matutu af. Altijd wordt je gehoor en goede vibes goed verzorgd, want de reggae muziek staat altijd hard aan. Zelfs op de motor ontbreekt het niet aan de zomerse vibe.

En zo leg ik vaak samen met Rita en soms met Edwin en Halima (occupation therapists) de weg naar de schooltjes af. Eerst altijd naar de headteacher. En dat is altijd al zo leuk. Onder een luid KARIBU (welkom) wordt je uitgenodigd op kantoor en teken je een gastenboek. Op grote vellen papier zie je het aantal leerlingen en leerkrachten. Dan zie je dat er voor 1000 leerlingen 8 leerkrachten zijn. Reken maar uit hoe vol de klassen zijn.

Gelukkig zijn de SSU's niet zo vol. Al is er ook maar 1 leerkracht voor de leerlingen. Meestal zijn er ongeveer 15 leerlingen in de learning class. Maar er is een unit waarbij er soms 28 zijn. De juf van deze klas is zo enthousiast en kent alle leerlingen en achtergronden goed. Vooral zingend geeft ze les. Het is mooi om te zien hoeveel de leerlingen hier dansen en zingen. Uit volle borst. Heel veel les wordt er gegeven met voorzeggen nazeggen, alles strikt klassikaal. Maar het mooie is dat de leerkrachten heel erg graag nieuwe dingen willen leren. En praktische dingen als uitleg over de ontwikkelingsmaterialen, en dagritme kaarten worden zeer dankbaar ontvangen. Ook laat ik ze soms zien hoe je met kosteloos materiaal gave dingen kan maken. Denk aan de servettechniek. Met oude tijdschriften scheur en plak ik de stukken op flessen. Dit geeft een gaaf resultaat en de leerlingen stralen bij het leren van deze vaardigheid. Met Rita samen inventariseren we al het materiaal wat er is en wat nog aangeschaft moet worden. Er missen vooral creatieve materialen in de klassen. (papier lijm stiften verf etc)

Oh jee, ik merk dat ik wel 100 pagina's kan voltypen

Mooi om ook nog te vertellen is dat ik naast de scholen ook veel home visits doe en soms ook aansluit bij de supportgroepen. Een voorbeeld van zo'n groep is het leren van zeep maken om weer te verkopen en te gebruiken. Hier mocht ik ook bij aansluiten en we hebben ook wel gelachen dat zo'n mzungu (blanke) ook kan roeren in de chemische substantie. Als ik dan een paar flesjes koop zijn de mensen helemaal blij. Zowiezo geniet ik van de mensen, die ondanks hun armoede alles met je willen delen.

Zo was ik ook uitgenodigd bij een leerkracht van een van de SSU's. Ook hij heeft een kind met een beperking. Je kon zien aan zijn huis dat hij het goed heeft. Een stenen huisje in plaats van klei. En een bed en wat meubels. Uren hebben we er gezeten en kokosmelk gedronken, bonen gegeten met chappati en thee gedronken. Uiteraard moet je dan met iedereen op de foto

Vanavond pak ik weer de matatu naar Diani Beach. Ongeveer 40 km verderop. Op maandagochtend kan ik dan weer uitgerust beginnen aan een nieuwe werkweek.

Lieve allemaal, tot de volgende update. En ik wens jullie alle goeds. Ik volg het corona nieuws in NL regelmatig..Ik hoop met jullie mee dat dit snel beter gaat.

Oh en dan ben ik aan het einde nog vergeten waarom de titel Jet Mwaka is.... ik word nu bij k c zo genoemd omdat vele een bijnaam hebben. Mwaka betekent winter in Swahili Ze vinden mijn huid de kleur van sneeuw....

Groetjes Jet (Mwaka)

Van Mombasa naar Kidscare

Hoi allemaal,

Vanuit het Kids care centrum schrijf ik dit verhaal.... me realiserend dat ik eigenlijk niet goed weet waar te beginnen. Zoveel indrukken en zoveel meegemaakt. Ik voel me heel welkom hier en heb al mogen ervaren hoeveel ki.c doet voor de kwetsbare kinderen met een beperking.

Met mijn vader en driver JW de laatste kilometers afgelegd in Kenia. Mombasa bezocht en ook naar Shimoni aan de kust geweest. Daar mocht JW eindelijk weer eens duiken en verkenden mijn vader en ik al snorkelend de oceaan. Prachtige onderwaterwereld, en een lunch op Wasini eiland. Een echt vakantie gevoel. Ook Mbuyu Beach lodges in Mswambweni hebben we bezocht met Gerard en Lisette en Anne. Dit was ook geen straf. Paradijselijk mooi, wit strand, en mooie bungalows. Ik heb in ieder geval al twee plekken leren kennen waar ik de weekenden kan doorbrengen.

We hebben met een social worker een dorp bezocht waarbij we families bezochten die gesteund worden door kidscare. Prachtig om te zien hoe ze zich ontwikkelen .De families krijgen de kans in drie jaar tijd een zelfstandig leven op te bouwen met behulp van financiële steun. Het zit zo mooi in elkaar, als jullie meer hierover willen lezen verwijs ik naar de website. www.kidscarekenia.nl. (anders wordt het een lang lang verhaal en ik hou van kort en krachtig :)

Meteen ben ik overal bij betrokken, heb vergaderingen mee gemaakt met de headteachers, een teamdag met alle kidscare medewerkers (inclusief touwtrekken en blik werpen), de moeders met de kinderen ontmoet die therapie krijgen. Ik ben geraakt door de passie van de medewerkers, en ook door wat kc voor elkaar krijgt om de kwetsbare kinderen te helpen een zo zelfstandig mogelijk leven op te bouwen. Veel kinderen hebben door zuurstof gebrek een beperking (cerebrale parese ) Als kidscare er niet was geweest waren deze kinderen nooit uit hun isolement gekomen en nog steeds verstopt uit schaamte.

En dan ga ik op weg naar de schooltjes. . . . er zijn er zes die ver uit elkaar liggen. Achterop de motor, met de matatu (minibus) of met de auto van een therapeut.. . De leerkrachten beter leren kennen en de situatie op de schooltjes bekijken zodat ik volgende maand de focus kan bepalen wat ik kan betekenen namens kidscare voor de leerkrachten en kinderen. Tot nu toe veel mooie dingen gezien. Maar ook dingen die we ons in het rijke Nederland niet voor kunnen stellen. 1 leerkracht voor 28 leerlingen met een beperking bijvoorbeeld. Niet genoeg stoelen en tafels voor alle kinderen. Maar wat het meest bijblijft is de stralende gezichten van de kinderen, dat ze elkaar kunnen ontmoeten en dat ze niet meer thuis hoeven te zijn. De moeders die zo blij zijn met de therapie, die er anders gewoonweg niet zou zijn. Ook zij raken uit hun isolement en zien dat ze niet de enige zijn. Delen is zo belangrijk hierin.

Ik kan nog uren vertellen, maar dat ga ik jullie niet aandoen ;) Ik ga mama Fridah zo opzoeken. Zij is het manusje van alles op het centrum. Ze zorgt voor het eten en haar medewerkers. Dus ook zo voor mij met een koud biertje.

heel veel liefs,

Jet

Een weekje op weg

Lieve allemaal!

Zomaar een week voorbij. De tijd vliegt echt! En wat hebben we al veel gezien en beleefd! Na een fijne vlucht en een nachtje vlakbij Nairobi AirPort werd tot onze verbazing de huurauto op tijd gebracht! —- JanWillem is vanuit zijn Malawi ervaringen gewend dat het niet zo nauw komt, maar we konden na een inspectie wegrijden met driver JW. En wat een ervaring. . . Nairobi is chaotisch, druk, en zonder noemenswaardige regels in het verkeer. Spijt heb ik een beetje dat ik er geen beeldmateriaal van heb, maar driver JW was ook erg onder de indruk maar manoeuvreerde behendig en met veel zelfverzekerdheid en een relaxte houding de auto door de chaos. Wout als navigator en ik achterin af en toe met het hart in mijn keel;) Ik zou het niet durven, Hulde aan Jan Willem. Bij lake Nakuru vonden het mooie huis aan de rand van het park, na een goede nacht voorzag Wout ons van de nodige energie met een ontbijtje van eieren met brood en instant koffie. Ready for take two van ons Kenia tripje. We reden door Nakuru NP en ontdekten de weelde aan dieren. Zal wat foto’s toevoegen als dat lukt regelmatig zetten we de auto stil en motor uit om van de geluiden en uitzichten te genieten.

Vanuit Nakuru vervolgden we onze weg richting lake Naivasha. Dit ritje was een verademing, de weg was redelijk en we waren op een fijne tijd bij het meer. Fishermans camp biedt fijne banda’s met uitzicht over het meer. Dus wij nestelden ons met een koud Tusker biertje en keken uit naar de nijlpaarden. Die spotten we al snel, en s avonds bij een kampvuurtje schoven bewakers al een boot voor onze Banda. Dit om de nijlpaarden niet te dichtbij te laten komen;) we hebben er goed geslapen, wel koud op 2000 meter hoogte, maar na wederom de eieren brood en koffie ?? konden we deze dag eindelijk in beweging komen. Op gammele fietsen gingen we door hells gate NP met onze gids Simon en wat was het daar mooi. De rotspartijen met de prachtige uitzichten en natuurlijk weer de verscheidenheid aan dieren! Hier veel giraffes. Ik zal jullie niet vermoeien met veel woorden, maar hopelijk lukt het om wat foto’s toe te voegen.

Onze derde etappe bracht ons naar Tsavo NP. Alwaar ik nu aan de rand van het zwembad mijn blog schrijf. De temperatuur is hier aangenaam en het zonnetje schijnt. Hier hebben we een luxe lodge geboekt maar gelukkig zijn er ook self catered bandas

Hier hebben wij een Banda gehuurd dus we maken zelf ons eten. Met wat eieren tomaten ui rijst komen we een eind::) ondertussen lopen de zebra’s impalas en giraffes voor de cabana. En s nachts hoor je de olifanten zeer close. Vanochtend om zes uur vertrokken voor een game drive met driver JW en zeer veel dieren gespot, dit in tegenstelling tot onze professionele night drive die we gisteren hadden: we hadden wat pech. De leeuw liet zich niet zien. Wel een luipaard gezien vanuit de verte. Maar ach, het is al fijn om door Tsavo NP te rijden,. Vanuit hier kun je ook de Kilimanjaro zien trouwens. ?? Morgen brengt driver JW ons naar Mombasa old town. We ruilen de rust weer om tegen de hectiek van de stad. Maar dat is zo mooi aan reizen; decontrasten.

Liefs Jet

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Vrijdag vlieg ik naar Nairobi en zal eerst gaan reizen met mijn vader en broer. Vanuit Nairobi hebben we een auto gehuurd en zullen verschillende parken bezoeken en natuurlijk relaxen bij de prachtige stranden aan de Indische oceaan... :)

Hierna ga ik aan het werk in het zuidoosten van Kenia voor kidscare (www.kidscarekenia.nl) Er zijn daar sinds 2020 speciale schoolunits gebouwd voor kinderen met een beperking. Ik zie ernaar uit daar iets te kunnen betekenen voor de kinderen en leerkrachten!

Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Jet