Hier zit ik dan, in de schaduw van een mango boom in Mpulungu, Zambia. Rijk aan ervaringen en mooie ontmoetingen onderweg van Tanzania naar Zambia. Waar moet ik beginnen….. aan het begin dan maar. Het begin is waar mijn ferry reis eindigde naar Matema. Waar ik achterop een piki stapte en neerstreek aan het Malawi meer in Matema. Een pikki ervaring nog niet gehad itot nu ;) Wel weer leuke gesprekken waarbij het onderwerp familie soms besproken werd en de piki of bus of boat drivers met regelmaat lachend vertellen dat ze sister from een another mister zijn off brother from another mother. Het geeft weer hoe het familie leven in dit deel van Afrika is. Tijdens een wandeling naar een waterval geniet ik van het groen en train ik mijn kuiten. Ik zie het leven in de dorpen, vrouwen die cassave laten drogen, bananen bakken en natuurlijk Nsima (maispap) bereiden. Brandhout wordt verzameld en blootsvoets word ik ingehaald door mannen en vrouwen die dit uit de heuvels en bergen naar de dorpen en huisjes brengen. Wat een power. Vriendelijk lachen ze en groeten ze me. Met Mario, een jongen diie ik aan het strand ontmoet loop ik deze tocht. In een dorpje hoor ik ineens kinderen zingen, ik word nieuwsgierig en we lopen op het geluid af. Een klein gebouwtje zonder dak doemt op. Nog een hele klim, en dan zijn we er. Rond de 20 jonge kinderen kruipen wat verlegen in elkaar. Ik raak in gesprek met Baracka, de man die dit schooltje heeft opgezet. En nadat de kinderen wat gewend zijn komen ze nieuwsgierig om me heen staan. Iets raakt me, de passie die Baracka heeft dit privé schooltje tot een succes te maken. Hij heeft zelf met zijn vrouw de zorg op zich genomen voor een wees jongen die ook in zijn klas zit. Samen wonen ze met nog twee kinderen naast het schooljte. VAn de 23 kinderen zijn er 10 wees doordat hun ouders gestorven zijn aan aids. En er zijn 12 kinderen sero positief. Dat kunnen we ons nauwelijks voorstellen. Het is nog aan de orde van de dag hier. Ik voel dat ik wil helpen en hem kan vertrouwen maar wil ook niet die levende ATM mzungu zijn. Later die dag spreek ik met hem en weet intuïtief dat ik hem wil en kan helpen met het dak. Kosten zijn omgerekend 120 euro. Ik heb wat donaties van buren gekregen en besluit het gewoon te doen. Volgende dag pakken we een bus naar een stad verderop, We kopen een poster voor in de klas en wat papier en wasco.. Ik zie ze de dag erop al mee kleuren en werken.. nog nooit in hun leven wasco gezien. Baracka koopt de iron sheets, ik wacht verderop in de schaduw. Een paar dagen later nodigt hij me uit bij het schooljte en liggen de sheets al klaar. Diezelfde middag nog is het dak klaar. Ontroerend.. deze kinderen hoeven niet meer de volle zon of regen te spelen. Of spelen… tja, ze hebben geen materialen maar wel veel plezier. Het voorzegggen nazegggen onderwijs dat luidkeels klinkt ben ik wel gewend van mijn Kenia ervaringen. DAt zit zo diep geworteld….

Maar wasco en papier en een poster rijker nu wat ze blij maakt. Ik zal met Baracka en zijn vrouw contact houden….

Maternal is zo mooi, en mijn huisje aan het strand ook. Soms denk je, ik blijf twee nachten endan worden het er vijf. Zo ook hier. Ik geniet van de bootjes die uitvaren, het meer.. die zo belangrijk is. Het is de plek waar ze zich wassen en de was doen. En het ligt zo mooi tussen het groen van de heuvels en in gedachten zie ik aan de overkant Nkatha bay in Malawi liggen. Want dat is maar vier uur varen…

Dankbaar voel ik me, dat reizen maakt me blij en geeft vertrouwen. Vertrouwen dat er altijd iets of iemand op je pad komt en dat plannen geen zin heeft. De mooiste ervaringen en ;beslissingen ontstaan in het moment. Zo reis is ook weer verder naar Mbeya. Deze grote stad ligt valakbij de grens met Zambia en ik besluit een hotel te boeken die ik al ken van vorig jaar. Een minibusje brengt me ernaartoe en ik besluit vroeg uit te stappen en achterop een piki te stappen die me naar dat vertrouwde hotel brengt. Heerlijk door het verkeer en verwonderend en genietend zoef ik nog een uurtje op de motor. Check in en geniet van de verrassend lekkere curries die dit hostel gerund door Indiase mensen heeft. Het is hier frisser en dat heeft voordelen.. Ik wandel door de stad, bezoek marktjes en zodra ik helemaal verdwaald ben kruip ik achterop een piki die me dan weer voor het donker afzet bij het hotel. Heerlijk. Drie nachten blijf ik, en dan in de vroege morgen neem ik tuk tuk naar de grens met Zambia. Toffe reis. Lieve mensen in de bus, we oefenen Swahili en lachen veel. Eten maïskolven en banaan en pinda’s die door de ramen bij elke stop worden aangeboden

Ik vermoed dat ik op de grens nog een nachtje moet slapen om verder te reizen naar ghet noorden van Zambia. Nadat mijn geld gewisseld is en ik een Zambia SIM card heb bemachtigd van een jongen aan de grens drink ik een colaatje met hem. 300 km naar Mpulungu… Hij zegt, garandeert me dat dat echt maar vier uur is.. Het is nu twaalf uur. Ook echt geen zin hier te blijven. Lekker weer verder. Hij loopt met me mee naar een bus en ik jump erin. Nog geen minuut later vertrekt hij over tolwegen. Niet normaal zo snel en smooth kom ik aan in Mpulungu nog ver voor het donken. Tuurlijk staan er weer 50 piki s klaar om me naar een hotel te brengen. Ik zie dat het maar 1 km is maar stap toch maar achterop. Tja en dan wordt er veel te veel geld gevraagd. 70 kwacha voor 2 minuten is 10 keer de prijs die het moet zijn. Ik ben ook vergeten te onderhandelen. Ik besluit hem 20 te geven en ik zie dat hij daar al heel blij mee is. Het hotel kost 100 kwacha wat 3 euro is.. Dat is ook te zien, maar ik blijf toch. Douchen doe ik wel als ik morgen naar het paradijselijke Isanga bay ga, bedenk ik me. Dat blijkt nog een heel avontuur. Ik ontmoet een paar mannen uit Lusaka en klets wat met ze. Ze willen me wel naar Lusaka brengen (tuurlijk ;) maar ik vertel van mijn plan. Isanga is te bereiken met een speed boot voor 150 dollar apped de eigenaar. Dat is voor mij teveel en ik google de weg. 80 km. Ik stuur het hem. Ja het kan maar met een four wheel drive. Ik twijfel maar de volgende ochtend geven de mannen aan dat ze in ruil voor de benzine me daar willen brengen. Ik doe dat, ook dit voelt intuïtief okay> En dat blijkt ook. GGospel muziek hard aan en GAAN. Super genieten. Totdat de weg wel heel slecht bleek. Alsof we door een droog gelopen rivier gingen. En dat is eigenlijk ook zo. Kunnen op een gegeven moment echt niet verder…. En nu…. Redding is nabij. Een man die langsloopt kent iemand met een motor. Duurt wel twee uur voordat hij er kan zijn. Hij woont in Mbala, 40 km verderop. Ik besluit te wachten op deze piki. We delen het water, en dan uit de verte hoor ik de motor aankomen na een paar uur. Mijn redding ;). Nog 30 km hobbbel ik bergafwaargts naar Isanga bay. Free massage. Het doet pijn soms en ik ben blij als ik er ben. Geef deze jongen een fijne fooi, en dan blijf ik een week op deze droom plek. Voor het eerst duik ik … de manager wil me een introductie geven, met spanning in mijn lijf hijs ik me in een duikpak en verras mezelf dat ik het best leuk vind. Na een paar keer ademen stijgen en dalen oefenen zwemmen we naar de rotsen waar ik zowaar tot zeven meter onder water mooie vissen zie. Nu heb ik zin mijn padite halen. Wie weet kan dat nog ergens in mijn reis… tijd genoeg. Hiken doe ik ook nog, naar een prachtige waterval. Zambia is mooi en groen hier. Ik hoor het water kletteren, gelukkig in deze contreien niet van een pikkie pikkie maar van prachtige stroompjes en watervallen :) Via de manager hoor ik dat ik vanuit Mpulungu een prachtige ferry tocht kan maken naar Msumbu aan het meer .Ook heeft hij een leuk adres daar te verblijven. Hij geeft me het nummer van de eigenaresse. Ik maak weer een lang verhaal kort anders wordt dit een 5 pagina’s lang verhaal. Ik kan niet terug over de weg, wel met een local boat die eens per week gaat. Ik stap in het houten bootje, enigszins laat, ik kan de ferry niet halen nu. Het weer is slecht. Ik verlies mijn zonnebril onderweg door de golven, het bootje lekt maar ik haal avontururlijk de vaste wal van Mpulungu. Ook misselijk. Daar zit ik nu in de aanbevolen lodge van Charity, heel fijne atmosfeer. Veel bomen en dichtbij de vismarkt. Daar heb ik net met haar verse vis gekocht die nu in de marinade ligt. Straks samen viscurry maken en dan morgen de ferry halen. Volgende blog vast weer vanuit Zambia….. weer ferry bus boat piki meters verderop

Liefs Jet