Hoi allemaal.

Van 0 naar 35 kan zomaar in 1 vlucht. Als het om temperatuur gaat dan. Wat was het weer fijn om in. Dar es salaam te landen en de tropische temperatuur weer te voelen. Voornemens was ik om meteen weer een matatu in te stappen of wurmen om zo mijn eerste uren in local stijl te beginnen. Maar toen ik eenmaal mijn visa en backpack had was de verleiding ook wel weer groot me in de zachte banken van een taxi te nestelen Geriefelijk kan ik.zo het straatleven van Dar weer in me opnemen.Contrast met Nederland kan niet groter. Een wit war van verkeer, een busje aangeduwd door twintig man met zwart roet omringd. Straatverkopers. Kinderen blootsvoets in schooluniform. De kleurrijke kleding. Een mengelmoes die ik weer omarm. We komen met veel moeite vooruit, de drukte is groot…. Op weg naar vertrouwd Baga mojo, dat fijne kustplaatsje zo n 80 km boven Dar.

En waarempel, krijg ik in Baga toch nog een local vervoerservaring. Happy spring ik achter op een Piki wanneer de taxi chauffeur niet verder kan door de diepe plassen. Heerlijk. Wind door de haren en gaan. Zigzaggend over de rode zandpaden, plassen vermijdend. Op weg naar Mikoko lodge. Deze lodge blijkt een schot in de roos. Iets verder van het historische centrum maar een relaxte sfeer, fijne kamer met balkon en uitzicht op de oceaan. Ik geniet een aantal dagen van het vertrouwde Baga. /Massage, strandwandeling en lekkere eten.

ik ontmoet Alan opnieuw, en we krijgen het idee om samen naar zijn camp Peku Peku te gaan. Dat zal een hele onderneming worden want het water staat zeer hoog. Wegen en bruggen overstroomt. Vond dit best even naar om te zien. Veel hutjes zijn volledig onder water verdwenen. Maar met de Hillux, kano, benenwagen en motorboot komen we op het kamp aan. Voeding mee voor onszelf en de twee bewakers. Eieren ananassen mangos melk drinkwater rijst groentes. Voortgeduwd in kano’s en wij er lopend naast. Jeetje wat is dit een onderneming, voeten ver weg in de modder en het water op kniehoogte. We horen hippos. Ik zie slangen. Ik ben ietwat op mijn hoede. Maar Alan stelt me gerust. De hippos zijn mijlenver. We bereiken zijn restaurant dat net een paar maanden geleden verhoogd is. Magisch zijn de geluiden van de vogels, krekels. Rust. Ik hoef hier niks, lezen, dromen en genieten van Alans kookkunst. Mijn hutje is pak hem beet 200 meter waden. In het donker vond ik dat wat minder maar okay, ik ben weer een nieuwe ervaring rijker :) De twee mannen die het kamp bewaken maken een vuurtje en we drinken samen een gin tonic. S nachts hoor ik dat hebt hemelwater weer met bakken uit de lucht komt. Dan wordt de terugreis vast nog uitdagender. En dat was het zeker.Het waterpeil stond nog hoger en we trotseerden na twee nachten net aan de spannende overstromingen en rapids. Wederom te voet en met de boot. Na uren bereikten we Baga weer. Wat bagage minder maar wel vier kippen met ons mee. Deze stuurt Alan met een busje naar zijn moeder in Arusha ;)

Warm welkom door de staff van Mikoko, chapati en vis met een koude Kili ( Tanzaniaans biertje) We proosten op de veilige aankomst en ik ben weer een bijzondere herinnering rijker.

Dan gaan we zuidwaarts, richting Mafia island. We vertrekken om half zes in de ochtend. Maar 180 km tot de ferry maar altijd afwachten of deze wel vertrekt. We moeten door Dar… mega file rijden. Halen we de boot van twee uur? Wordt nog spannend. Maar het idee van Alan bracht uitkomst. Een stuk drukte omzeilen we door de ferry naar Kigamboni te nemen en vandaaruit onze weg te vervolgen. We komen zowaar op tijd aan bij de ferry. 200 man maximaal mag erop. We kunnen er niet meer bij. Balen. Alan probeert met de manager. We wachten lang, een voor een worden de namen van de passagiers opgenoemd en traag wordt de rij wachtenden kleiner. Hoe het precies toch goed gekomen is? Ineens komt Alan naar me toe en mag ik nog de boot op. Rennen!!!!

Gaan voor op de boot zitten en relaxen wat. Sommigen willen op de foto met me dus dat doe ik maar. Ook hier is insta en facebook de orde van de dag.

Heerlijk de wind en de zee. Vier uren zou de overtocht duren. Dat bleek te hoog gegrepen. Inmiddels al een poosje donker bereiken we polle polle het eiland. Ik voel en zie (ondanks het donker ;) nu al dat dit een andere en rustiger sfeer heeft dan Zanzibar. Ben benieuwd We eten en drinken wat in een plaatselijke bar en boeken een hotel in de buurt. Morgen kunnen we terecht in een mooi camp met rietjes hutjes aan zee. Bij daglicht vertrekken we in een tuktuk naar deze plek. En zie hier, nu zit ik op de veranda met een ginger tea dit verhaal te typen.Morgen hopelijk walvisghaaien spotten. Al hoorden we dat ze al twee weken niet gezien zijn..ik ga het weer meemaken.Vandaag een chill dagje in het vooruitzicht. Of chill? Af en toe krijg ik een hartverzakking van de brutale apen die veel te dichtbij komen. Ik moet er soms zelfs van gillen… heel hard. En dan lacht de staff en jagen de apen weg. ik hou niet van apen, maar wel van dit heerlijke uitzicht op de oceaan.

Ik ga er een eind aan breien, zal over een tijdje weer een nieuw verhaal plaatsen.

Tot snel,

Tropische eiland groetjes

Jet