Hoi allemaal,

Zomaar zijn er alweer drie weken voorbij, weken vol avonturen, mooie ontmoetingen en contrasten. Uganda is fijn!

Bukoba was mijn laatste stad in Tanzania en in de vroege ochtend zou een boda (motortaxi) komen om me naar het busstation te brengen vanwaar de bus naar Kampala om zes uur zou vertrekken. Omdat nou eenmaal niks zo gaat als gepland, vertrok deze bus natuurlijk pas om negen uur. Twee Zambianen die op weg waren naar een kerk in Kampala ontmoette ik daar in die vroege uurtjes, deelde koffie, chapati en verhalen en uiteindelijk mocht de reis beginnen. Poeh, dat we was me een REIS. Vele hobbels bobbels stops later kwamen we aan bij de grens. Stempel gezet en gewacht gewacht gewacht. Geduld. ‘Zal ik Kampala nog halen voor het donker?’ Nee dus. Geen boda voor mij in het donker, dus taxi genomen naar het guesthouse. Mijn eerste ervaring met Kampala? Crazy verkeer, chaos, en druk… alleen maar stapvoets rijden en een taxi die me afzette. Voor het guesthouse gelukkig maar ook qua prijs. Mzungu prices zijn hier aan de orde van de dag. Hij verdriedubbelde voor het gemak de prijs die mondeling was afgesproken. Beetje (erg) geirriteerd heb ik hem het oorspronkelijke bedrag gegeven en gauw ingechecked. Guesthouse was een verademing. Fijne rustige wijk, mooie tuin en heerlijk ontbijt.

Ik had via Mary in Bukoba het tel nummer van Bill gekregen. Hij zou mij de stad kunnen laten zien. De local plekjes zijn voor mij de mooiste ervaringen. En het voelt vrij om niet met een toeristische tour mee te gaan maar zelf te kunnen bepalen waar je links of rechts wil. Bill nam me mee naar markten, enorme moskee en local restaurants waar ik zoete aardappel, matoke (banaan) met een zalige pindasoep at. Met de boda van plek naar plek. Genieten van alles wat je onderweg ziet en soms de adem inhouden omdat het spannend is in het chaotische verkeer met de wegen vol gaten. Een paar dagen ben ik met Bill opgetrokken en heb veel geleerd over de geschiedenis en cultuur van Uganda. Hij blijkt ook een stichting te hebben die kinderen van alleenstaande moeders helpt. www.hiskareworldwide.org

De “sesse islands”, daar had ik zin in na paar dagen city life en veel prikkels. Met een ferry vanuit Entebbe kun je erheen. Wat gaaf, voor 2 euro zit je vier uur te genieten van het uitzicht op lake Victoria en boat life Uganda style ;)

Hotelletje bleek fantastisch. Midden op het eiland. Met een boda man heb ik wederom een aantal dagen rond getuft, verschillende ‘stranden’ bezocht, en gesnoept van het lokale aanbod aan fruit, chapati, groenten. Rolex is hier geen horloge maar een opgerolde chapati met avocado, ei en tomaat. Prima te eten ? Niet normaal meer zoveel palmbomen hier, er wordt hier veel palmolie geproduceerd! Lekker groen en tropische sfeer dus!

Met de boda ben ik via de andere kant van het eiland teruggegaan. Een ferry die ons naar het vaste land bracht was er nu in een half uur. Daarna nog wel weer uren afgewisseld met boda en busjes maar uiteindelijk was ik voor het donker weer in Entebbe. Nog maar een nachtje geboekt in een hotel en de volgende ochtend op weg naar Jinja. Waar het waanzinnig fijn toeven was in een hotel met uitzicht op de Nijl.

Hier veel langer gebleven dan gedacht, watervallen bezocht. Geraft op de Nijl. Geweldig en spannend. Adrenaline ten top. Met een houten vissersbootje op de Nijl gevaren, naar een cave waarover het verhaal gaat dat Idi Amin zich daar schuil hield. Vanuit het bootje zag ik apen, de mooiste kleurrijke vogels en kameleons. Magisch.

Terugweg van waterval was ook avontuurlijk. Met bakken regende het, en dan verandert de weg ook in een soort waterval, van modder wel te verstaan. Het kostte ons uren om terug te komen.

Dan naar Mbale, waar ik eerst een hotel heb geboekt zonder sfeer en vriendelijkheid. Nee. Hier blijf ik niet. Ik loop wat rond en zie een ander klein hotelletje. Schot in de roos. Geen geld (7 euro incl ontbijt) en ook nog een warme douche. Al gauw raak ik met de eigenaar aan de praat en hij neemt me graag mee op tour door dit stadje. Marktjes (of course;) en een museum. ’s Avonds kijk ik Arsenal Manchester met hem en zijn broer in een ‘pub’. Geweldig. Hier geniet ik zo van. Hoe de mensen helemaal opgaan in de wedstrijd en die hele sfeer eromheen. Ik heb hierdoor niet naar de wedstrijd gekeken, maar genoten van het koude Nile bier en de enthousiaste en ook verdrietige en teleurgestelde mensen bij elk doelpunt. Deze Ugandezen weten zich te uiten ?

Lui word ik van de afgelopen dagen op de boda en in de busjes. Krijg zin in hiken. Sipi schijnt heel mooi te zijn. Ik sla het aanbod van Richi af om me daarheen te brengen en samen te hiken. Goedkoper en leuker is het om zelf deze reis te maken. Dus stap ik in een busje en kom aan in een hotel met een waanzinnig uitzicht over de vallei en de sipi falls. Algauw ontmoet ik een vrouw uit Egypte die ook alleen reist. We delen onze reiservaringen en hebben het gezellig. Met een local kan ik voor een paar euro hiken en de zoveelste waterval ;) bezoeken. Prachtig maar helaas heb ik een oogontsteking wat erg pijnlijk is. Zo goed en kwaad het kan naar een hospital getuft en wat een geluk. Druppels en zalf op voorraad en binnen een dag weer helder pijnloos zicht. Omgerekend 1 euro voor de medicatie. De hikes maak ik de volgende dagen af, en mijn luiheid is helemaal verdwenen als ik met een hotel medewerker in de vroege ochtenden mijn hardlopen weer op kan pakken. Dat valt nog niet mee in dit bergachtige gebied.

Dan weet ik het even niet meer. Ik ben al dicht bij Kenia, maar Uganda heeft nog veel te bieden. Ik besluit weer terug naar Kampala te reizen om vanuit daar meer te zien. Wel even 8 uur reizen, maar zeker niet afzien. Ik ontmoet een Duitser in de bus met interessante verhalen. Hij heeft een huis gekocht net buiten Kampala, ik word uitgenodigd om te komen bbq en, dat aanbod sla ik niet af.

Dan keer ik weer terug in het fijne guesthouse in Kampala vanwaar ik dit reisverhaal maak. Straks ga ik met Bill wat gezinnen bezoeken die hij ondersteunt met zijn stichting. Een andere kant, de sloppenwijken van Kampala……

Zo is in een notendop weer beschreven wat ik in de afgelopen weken heb beleefd.

Keep you posted.

Liefs, Jet