Jambo iedereen,

Fijn nieuws, er begint wat meer te regenen hier in de Lunga Lunga regio. De grote droogte lijkt voorbij nu. Al moet het nu doorzetten. Fingers crossed.

En nu weer een (reis)verhaal van mij, zo tegen de kerstvakantie aan.

Ik maak heel wat kilometers naar de dorpjes, het blijft genieten. Iedereen moet lachen als ik weer met een big smile achterop de piki piki wegrijd op weg naar de scholen. Voor de social workers is het dagelijkse kost, maar voor mij blijft het een belevenis.

Op de scholen ben ik samen met Rita bezig om de creativiteit van de leerkrachten te trainen. Wat een enorme uitdaging is. Ze hebben namelijk wel materialen maar ze hebben ze weggestopt. In een kast dat op slot zit...

Zo zonde want de leerlingen hebben het zo nodig voor hun ontwikkeling. Ik ga niet te ver uitweiden maar binnen mijn action plan SSU is dit een onderdeel. Wat ik heel leuk vind is dat de dagritme kaarten (meestal) gebruikt worden. Al een hele mooie verbetering/

We gaan met de leerlingen aan de slag met coconut shells om kopjes van te maken en we maken vazen van wijnflessen. De leerkrachten reageren enthousiast en de leerlingen vinden het helemaal fantastisch, zoiets hebben ze nog nooit gedaan!

Ook zijn we bezig een sociale weerbaarheidsmethode rondom de vier basisemoties te introduceren. 'Aisha and Friends' heet deze methode. Speciaal ontwikkeld voor Afrikaanse scholen. In januari komen de leerkrachten naar het kidscare centrum en gaan we ze trainen in deze methode. Ik heb daar veel zin in!

Op het KC centrum begin ik ondertussen nu iedereen een beetje te leren kennen. In het begin zo moeilijk alle namen en gezichten te onthouden. Ik vergiste me echt iedere dag. Bij sommige collega's word ik thuis uitgenodigd en dan zit je zo een uur op een kop thee te wachten omdat er beslist een cake gehaald moet worden bij de shop om de hoek. Het begrip tijd krijgt hier een hele andere dimensie. Iedereen heeft tijd. En alles duurt lang. Ik raak er al aan gewend, ben helemaal ZEN :) Met Rodah Rita en Cellita ben ik al op stap geweest, dansen in de buitenlucht in Msambweni. Voordat we op stap gingen heb ik ze zwemles gegeven in het zwembad van mijn hotel. Lachen. Watervrees is Kenianen niet onbekend.

En dan de weekenden, die breng ik door aan het strand. Zorgvuldig proberend de beachboys in Diani te ontwijken.....NOT..... dat is in Diani onmogelijk. Als ik voor rust wil gaan ga ik naar Msambweni. Ook prachtig en de beachboys zijn op 1 hand te tellen ;)

Donderdag is er vakantie voor ons. Ik ga de dagen doorbrengen aan zee, met een boek en een beachboy.

Grapje. Met een boek aan het zwembad en af en toe een duik in zee. En dan wil ik een dag of vier een reis boeken naar Shimba Hills en Tata Hills. Dan lezen jullie de volgende keer waarschijnlijk weer meer reiservaringen!

in de dorpjes rondom kidscare centrum roept iedereen al lachend 'Mwaka" als ze de Matatu instappen en mij zien. Als de conductor dan vraagt of ik met hem wil trouwen zeg ik ' morgen om tien uur op Diani Beach' en dan lachen alle vrouwen in de matatu 'EEEEEEEEEEHHHHH EEEEEEEEH' op z'n Afrikaans. Och misschien of zeer waarschijnlijk moet je daarbij zijn, ik weet dat Jan Willem het goed na kan doen door zijn Afrika ervaringen ;)

Er wordt hier sowieso meer gelachen met elkaar. Fijn is dat.

Wens jullie allemaal fijne feestdagen, ondanks de corona maatregelen.

Liefs, Jet Mwaka.