Jambo!

Met een hoofd en hart vol van nieuwe ervaringen zal ik jullie weer een stukje meenemen in mijn leven en werk in Kenia. Van alles wil ik delen, maar helaas moet ik beginnen met het meest zorgelijke wat boven alles uitstijgt.... dat is de enorme droogte die dit gedeelte van Kenia plaagt. Er is al zeer lange tijd geen regen gevallen en dat treft de arme gezinnen enorm. Geen water betekent geen groei van de gewassen, dus voedselschaarste. Kinderen komen op school zonder te hebben gegeten, dus bovenal moest er gezorgd worden voor voeding op school. Dat is gelukt, en de sociaal werkers brengen wekelijks rijst en pap naar de scholen zodat de matrons kunnen zorgen voor twee maaltijden per dag. Terwijl is achter op de motor naar de schooltjes ga, treft het me om de mensen en vaak ook kinderen met zware watertanks te zien lopen, soms afstanden van vele kilometers. We hopen dat er snel de nodige regen gaat vallen.

En ondertussen gaat het zinvolle werk van kidscare door! Zoveel gezinnen en kinderen worden geholpen en ik ben blij dat ik daar - een klein stukje- in kan bijdragen.

De ochtenden begin ik steevast met een hardloopsessie. Langs de weg en zwaaiend naar alle kinderen op weg naar school die JAMBO roepen, en soms stukjes meerennen. Dan heb ik in ieder geval mijn beweging gehad want die krijg ik verder niet veel .Mijn benenwagen wordt verder niet gebruikt want verder leg ik de afstanden vaak achterop de motor of in de matutu af. Altijd wordt je gehoor en goede vibes goed verzorgd, want de reggae muziek staat altijd hard aan. Zelfs op de motor ontbreekt het niet aan de zomerse vibe.

En zo leg ik vaak samen met Rita en soms met Edwin en Halima (occupation therapists) de weg naar de schooltjes af. Eerst altijd naar de headteacher. En dat is altijd al zo leuk. Onder een luid KARIBU (welkom) wordt je uitgenodigd op kantoor en teken je een gastenboek. Op grote vellen papier zie je het aantal leerlingen en leerkrachten. Dan zie je dat er voor 1000 leerlingen 8 leerkrachten zijn. Reken maar uit hoe vol de klassen zijn.

Gelukkig zijn de SSU's niet zo vol. Al is er ook maar 1 leerkracht voor de leerlingen. Meestal zijn er ongeveer 15 leerlingen in de learning class. Maar er is een unit waarbij er soms 28 zijn. De juf van deze klas is zo enthousiast en kent alle leerlingen en achtergronden goed. Vooral zingend geeft ze les. Het is mooi om te zien hoeveel de leerlingen hier dansen en zingen. Uit volle borst. Heel veel les wordt er gegeven met voorzeggen nazeggen, alles strikt klassikaal. Maar het mooie is dat de leerkrachten heel erg graag nieuwe dingen willen leren. En praktische dingen als uitleg over de ontwikkelingsmaterialen, en dagritme kaarten worden zeer dankbaar ontvangen. Ook laat ik ze soms zien hoe je met kosteloos materiaal gave dingen kan maken. Denk aan de servettechniek. Met oude tijdschriften scheur en plak ik de stukken op flessen. Dit geeft een gaaf resultaat en de leerlingen stralen bij het leren van deze vaardigheid. Met Rita samen inventariseren we al het materiaal wat er is en wat nog aangeschaft moet worden. Er missen vooral creatieve materialen in de klassen. (papier lijm stiften verf etc)

Oh jee, ik merk dat ik wel 100 pagina's kan voltypen

Mooi om ook nog te vertellen is dat ik naast de scholen ook veel home visits doe en soms ook aansluit bij de supportgroepen. Een voorbeeld van zo'n groep is het leren van zeep maken om weer te verkopen en te gebruiken. Hier mocht ik ook bij aansluiten en we hebben ook wel gelachen dat zo'n mzungu (blanke) ook kan roeren in de chemische substantie. Als ik dan een paar flesjes koop zijn de mensen helemaal blij. Zowiezo geniet ik van de mensen, die ondanks hun armoede alles met je willen delen.

Zo was ik ook uitgenodigd bij een leerkracht van een van de SSU's. Ook hij heeft een kind met een beperking. Je kon zien aan zijn huis dat hij het goed heeft. Een stenen huisje in plaats van klei. En een bed en wat meubels. Uren hebben we er gezeten en kokosmelk gedronken, bonen gegeten met chappati en thee gedronken. Uiteraard moet je dan met iedereen op de foto

Vanavond pak ik weer de matatu naar Diani Beach. Ongeveer 40 km verderop. Op maandagochtend kan ik dan weer uitgerust beginnen aan een nieuwe werkweek.

Lieve allemaal, tot de volgende update. En ik wens jullie alle goeds. Ik volg het corona nieuws in NL regelmatig..Ik hoop met jullie mee dat dit snel beter gaat.

Oh en dan ben ik aan het einde nog vergeten waarom de titel Jet Mwaka is.... ik word nu bij k c zo genoemd omdat vele een bijnaam hebben. Mwaka betekent winter in Swahili Ze vinden mijn huid de kleur van sneeuw....

Groetjes Jet (Mwaka)